شعر نیمه تمام من (عاشقانه)

شعر نیمه تمام من (عاشقانه)

سهم من از با تو بودن شکستن بود ، از قلبت به من کوله باری از غمها رسید

از قلبت به من لحظه هایی رسید

مثل این لحظه که همچنان اشک میریزم از اینکه دیگر نیستی

طعمه ی سرنوشت شده ام ، و زندگی آنقدر بی خیال است که جان مرا نمیگیرد !

عشق هرگز نمیمیرد و تو هیچگاه  دوباره نمی آیی!

امروز میگذرد و تو هیچگاه مرا نمیخواهی ، دیروز گذشت و من تو را فردا هم نخواهم دید

پس چه فایده دارد با نفسها رفتن ، با آه کشیدن ماندن !

بمانم که بسوزم ، یا نمانم که چشم به نبودنت بدوزم؟

خشکیده تر از آنم که کویر باشم ، گرفته تر از آنم که ابری باشم

و من یک تنهای دلگرفته و دلم آرزو به دل مانده !

دلم گرفته ای خدا ، امروز را میگذرانم تا بگذرد ، تا فقط تمام شود ،

شاید فردا به اعتقاد این دل خوش خیال تو را ببینم !

هر چه به این دل میگویم بی خیال ، دلم به خواب رفته در خیال این آرزوی محال!

دلم گرفته از تو و این دنیای بی حیا ، از تو که رفتی و از دنیایی

که تو را بی وفا کرد ، تنها غم نبودنت را سهم این

دل بی گناه کرد ، و دل من را بازیچه دست آن دل بی وفایت کرد!

اگر مثل سنگ هم بودم میشکستم، و اینک شکسته ام

و حبابی هستم در هوای دل گرفته ی این عالم!

هیچکس نمیفهمد ، نمیداند ، نمیخواهد که بداند چه حالی ام ،

نمیخواهد که بفهمد خیره به چه راهی ام، همه

دور از من و من تنهاتر از تنهایی ، همه گفته بودند روزی تو تنها میمانی،

من نفهمیدم ، نخواستم که بدانم روزی

تو می آیی و میشکنی دلم را ، بهتر است تو هم نخوانی این شعر نیمه تمامم را…